dag 6 en 7 : Oordeel nooit!
Blijf op de hoogte en volg Elles
26 April 2017 | Spanje, Fonsagrada
Zo zie je maar. Oordeel nooit en vooral niet te snel. Je ziet ze gaan. Die pilgrims. Met de taxi en met de bus. Ik vond daar iets van. Toen op de Frances en ook op de Primitivo! De Spaanse dame bijv. Bij David. Ze hield ons wakker met haar harde gezang in de nacht. De volgende dag stopte er een auto omdat ik aan de verkeerde kant liep en wie zat daar in? De Spaanse dame. Ja.. dacht ik. Lekker dan. Ons wakker houden met je harde gezang en gezuip en je vervolgens laten brengen met een auto. De volgende ochtend, mijn slechte dag, liep ze achter mij. Vol met vernieuwende energie. Niks zeggen El ... zei ik tegen mezelf. Het lag op het puntje van mijn tong... ieder zijn camino. Hoe gefrustreerd ik er ook in mezelf op reageerde. Later die dag, zat ik zelf in de auto en kon niet anders. Ik kon niet meer. Het verhaal kennen jullie inmiddels en gisteren durfde ik niet de bergen weer in en heb de hele dag met mijn verhitte, zieke lichaam zitten wachten op de bus naar Grandes de Salime. En vanmorgen heb ik de taxi geregeld om naar A Fonsagrada te gaan en nu zit ik hier in een café te wachten op de bus naar Lugo. Je kan er niks van zeggen. Je weet nooit waarom iemand niet verder kan lopen. Wat de rede ook is.. ieder zijn camino. De camino is een life education journey. De weg geeft je de lessen. Wat doe je er mee en hoe ga je er mee om? Wat verteld het je voor in jouw dagelijks leven? Mijn les is dat ik deze camino voor mezelf loop. Ik hoef mij aan niemand te bewijzen. Het gaat mij ook niet om mijn Compostela, want die heb ik al. Voor mij gaat het over het niet negeren wat er in mij gebeurd en luisteren naar mezelf, wat zegt mijn lichaam en geest? Wat doet de angst van de dieren en de omgeving met mij? De hoogte? De diepte? De branden? Luister en neem een besluit. Sta achter mijn besluit. Hoe lief alle goed bedoelde adviezen ook van mede pelgrims wat ik 'moet' doen, waar ik de route weer op kan pakken. Ik heb te leren om te zeggen: lief, dank! Maar ik heb mijn keuze gemaakt en ga verder vanaf Lugo. Niet de volgende berg omdat zij vinden dat het wel weer kan. Nee. Ik bepaal en ik doe. Ik schaam mij niet. Ik voel mij niet schuldig. Het is zoals het is voor mij. Ik wil me prettig voelen en ik ben hier niet om een ander te dienen. Nee. Ik dien mezelf. Goed voor mezelf zorgen en mijn angst accepteren. Niet opgeven. Juist vooruit gaan. Naar een plek waar ik mij weer fijn voel. Iedereen roept hup... die bergen in en overwin je angst. Voor mij is het geen kwestie van mijn angst overwinnen. Voor mij is het mijn angst accepteren en dan mezelf geven wat ik nodig heb. De Primitivo krijg je niet kado. Geen enkele camino krijg je kado. Een camino is sowieso zwaar. De Primitivo is ruw en geeft je ruw je kansen. Mijn kans is om precies te doen wat ik wil. Niet wat een ander mij geeft. Ik ben trots op mezelf! Ik zorg voor mezelf. Ik heb alle kracht uit mezelf gehaald om langs de afgrond mezelf te redden en in veiligheid te brengen en mij vervolgens te laten brengen, om de hulp die op mijn pad kwam te ontvangen. Dat is een geschenk voor mijn toekomst. Ik ben er altijd voor anderen. Nu ben ik er voor mezelf! En weet je: dit had ik nodig. Er niet (weer) voor de ander zijn. Of iets doen omdat de ander zich daar gehoord door voelt. Nee gewoon ik. En niks meer. En weet je hoe gelukkig mij dit maakt dat ik eindelijk voor mezelf kies! Ja! Ik ben klaar om sterk en krachtig verder te gaan op mijn pad. Mijn pad waar ik zelf mijn begin punt weer markeer. Mijn ik punt... in liefde voor mezelf omdat ik het waard ben. Mijn leven is mooi en daar heb ik nu eindelijk voor gekozen. Niks geen avontuur of uitdaging. Gewoon ik. In een prachtige ruwe vorm... kom maar op met de bus. Ik ga genieten van mijn busreis door het mooie Galicië .... morgen ga ik weer lopen. Nog 102,9 km tot Santiago... met een mooie stop in een plaatsje wat ik graag wil zien. Niet dagelijks mijn etappes, maar genieten. Genieten van de dagen, het wandelen op de Camino en al het moois dat de Camino mij geeft. Dankjewel Jacobus!
-
26 April 2017 - 15:55
Jaap Leenstra:
ik vindt je dapper En inderdaad ieder doet zijn eigen ding Blijf dicht bij jezelf !! trots op je -
26 April 2017 - 17:43
Elles:
Dank Jaap! -
26 April 2017 - 22:29
Elisabeth:
Prachtig Elles! Zo is het en niet anders het is jouw weg jouw lijf en daar luister je goed naar!
Go girl en geniet van je tocht!
Warme hartegroet -
26 April 2017 - 22:59
Ans Zonneveld:
Je bent een heldin,
Wat je schrijft, het is jouw Camino, dapper.
Genieten is toch wel de bedoeling van het leven op en naast de Camino, je hebt helemaal gelijk.
Op naar weer de mooie etappes, groetzzz
-
27 April 2017 - 10:05
Marike:
Lieve Elles,
Je weet zelf precies wat je moet doen. Je laat niets liggen, je neemt jezelf mee, overal naar toe. Geniet dus van jou!
Je maakt stappen, da's alles, meer is niet nodig. Je bent mild en dat is zo goed.
Liefs van Marike -
28 April 2017 - 17:04
Elles Verhaar:
Dank! Lief van jullie! Ja... Marike, gewoon stappen maken, dat is alles! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
